ભગત.........@ અરવિંદ બારોટ...

ભગત.........@ અરવિંદ બારોટ...
રાધાની ડોકના માદળિયા જેવું રૂડું એક ગામ...
ગામના ઉગમણા ઝાંપે સીતા-રામની મઢૂલી જેવું અરશી પટેલનું ખોરડું...
ધરમનો કેડો જડી ગયેલો...ભગતીનો જીવ...
થોડી ઘણી ખેતી...બાકી ભલી માળા ને ભલો એકતારો....
ગામમાં 'ભગત' તરીકે જ ઓળખાય...
ભગતની ઘરવાળી...માનબાઈ...રૂપ અને નમણાશનો ઢગલો...
હરતી ફરતી હોય તો જાણે પતંગિયું....
ગામમાં એક બંગડી વેચવા વાળો જુવાન અવાર નવાર આવે...
ઈ માનબાઈના પિયરના ગામનો,એટલે બપોરના રોટલા ભગતના ઘરે જ હોય...
આમેય ભગતનું ઘર એટલે આવ્યા-ગ્યાનો આશરો...
*
એક દિ'ની વાત છે...
વૈશાખનો બપોર...
ભગત ઓસરીની કોરે માળા લઈને બેઠા છે...ઓરડામાં બંગડીવાળાને રોટલા ખાવા બેહાડ્યો છે...
એમાં પાડોશણ છાશ લેવા આવી....સીધી ઓરડામાં ગઈ...તરત બહાર આવી...
"ભગત.માનબાઈ ક્યાં ?"
"માલીપા સે ને !"
"ન્યાં તો કોઈ નથ્ય...!"
ભગત ઘરમાં આંટો મારી આવ્યા...."બેમાંથી કોઈ નથ્ય..!"
ત્યાં તો ડેલીએથી ભીખા વાળંદે બૂમ પાડી...
"ભગત.....તમારી ઘરવાળી ઓલ્યા બંગડીવાળા હાર્યે ઊભા રોડે ધોડી જાય સે...!"
"અરે...રામ...રામ...રામ...."
*
વગડામાં આગળ માનબાઈ અને બંગડીવાળો...પાછળ ભગત....
"ઊભા રો'...! ભાગો મા...!...ઊભા રો'....." ....અને ભગત એને આંબી ગ્યા ...
"બીવો મા...હું તમને કાંઈ નઈ કઉં....!જાવું હોય તો ભલે,જાવ...પણ આવા તડકા માં ઉઘાડા પગે જવાતું હશે ?
ધરતી કેવી ધગે સે ! પગ નો બળે ?તમે બેય વાડામાંથી નીકળી ગયા ને પગરખા તો ઓસરીમાં પડ્યા રયા..!
લ્યો પે'રી લ્યો...હું આ દેવા જ વાંહે આવ્યો...."
ભગતે બંગડીવાળાના જોડા ને માનબાઈના ચપ્પલ હાથમાંથી હેઠે મૂક્યા.....
"હવે જાવ,તમતમારે....! રામ તમને રાજી રાખે.....!