ચપટી કંકુ...@ અરવિંદ બારોટ

ચપટી કંકુ...@ અરવિંદ બારોટ
-----------------

શબ્દ,
કોઈ હોય છે-
રજોટાયેલા સાડલા વાળી માંના હૂંફાળા ખોળા જેવો,

કોઈ હોય છે-
ભીત્યુંને ગાર્ય કરી કરી ને ખરબચડી થઇ ગયેલી માંની હથેળીમાં લીંપાયેલા વહાલ જેવો,

કોઈ વળી બહેનની લીલુડી ઓઢણી જેવો,

કોઈ શબ્દ, દીકરીના પગની ઝાંઝરી જેવો,

કોઈ હોય છે-
ઘોડિયામાં ઘૂઘવતા બાળકની આંખમાં ડોકાતા વિસ્મય જેવો,

કોઈ શબ્દ હોય છે
પ્રિયાના રસીલા હોઠ જેવો.

આવા 'પોતા-પણા'ની ફોરમ વાળા રઢિયાળા શબ્દોને-
હું સંવેદનાના રસમાં ઘૂંટીને એક ઘાટ ઘડું છું.
એને કાગળ પર ઉતારું છું.
એને નામ આપું છું "કવિતા'.

અચાનક મારા ચિત્ત સામે એક જળાં હળાં તેજ-પૂંજ રચાય છે.
અને દેખાય છે અગણિત શબ્દોના આભૂષણોથી શોભતી,
જાજરમાન,તેજસ્વી- મારી માતૃભાષા,

કાગળમાં જોઉં તો શબ્દો નથી,
ચપટી કંકુ છે.
એ ચપટી કંકુથી ગિરા-ગુર્જરીના ભાલે ચાંદલો કરી દઉં છું.