રંડવાળ્યનું ગીત @અરવિંદ બારોટ.

રંડવાળ્યનું ગીત @અરવિંદ બારોટ.
---------------------

શમણે વીંધાય રેણ ઘેરાતી રાજ,
એના રગતે ભીંજાય મારી પાંપણ;
ભેરવની કિકિયારી મોભારે ચડતાં તો,
સરકી ગઈ ભ્રમણાની સાપણ.

જમરખ દીવાની વાટ્ય થરથર કંપે ને,
મારાં ફફડયા છાતીનાં ચીતરામણ,
તે'દુના શેણ રોજ ઊગો છો લોચનમાં,
જે'દુનાં ઓઢ્યા 'તાં ખાપણ.

ઝાંખા અજવાળાના ભમ્મરિયા દરિયામાં,
આવે જનમારાનાં પૂર,
ભીંતેથી દડદડતું સરગાપુર આખ્ખુંયે,
પાંપણને પલકારે દૂર;

શે રે જીરવાય બંધ ઘરમાં ડોકાતાં,
આ નળિયાની આંખ્યુંના તાપણ,
ભેરવની કિકિયારી મોભારે ચડતાં તો,
સરકી ગઈ ભ્રમણાની સાપણ.

{રેણ=રાત, તે'દુના=તે દિવસથી,શેણ=સાજણ-સ્વજન )

(૧૯૭૫)