માડી,હું તો રાનપંખી !.....@ અરવિંદ બારોટ

માડી,હું તો રાનપંખી !.....@ અરવિંદ બારોટ
------------------------
માડી,હું તો રાનપંખી !
હણાયેલા હંસનો નિ:શ્વાસ સળગે મારી આંખમાં,

વૃક્ષની ડાળીને પાંદડું ફૂટે એવા અનુભવનો વિસ્તાર મારા રક્તમાં,
કંકુના છોડ જેવી ઋતુ થઈને વગડે ઊગી નીકળું...
ઠંડા પહાડની ટોચે ગર્ભાશયની હૂંફ શોધું.....

ભાંગતી રાતે ઓગળતા ગંગાસતીનાં ભજન સંભળાય,
ત્યારે શિયાળુ નાંદ જેવી ઠંડી ક્ષણો મારા પોપચે બેસે....
જીવના ઢોળાવ જેવું મારુ હોવું પાસું બદલે.....

કોઈના કંધોતરની નનામીના પડછાયે પડછાયે વેરાગી વેલ્યના ચીલા ફૂટી નીકળે,
તો જ ચૂડીકરમના પ્રહાર ઝીલતા ગોંદરાના પથ્થરનું શાપનિવારણ થાય...
પણ,ક્યાંથી ઉતારુ એવી દેવાંગી વેલ્ય ! ક્યાંથી લાવું અમારલોકના ધમળા ધોરી !

શ્રાવણી રાતના ઘટ્ટ અંધકારને મારી હથેળીમાં ઘૂંટ્યા કરું છું....
ધીમેધીમે ઘૂંટ ભરીને પીધા કરું છું ઉજાગરાનો આસવ....

વેરાન વગડે ઝૂંપડી બાંધીને આકરાં તપ તપતી વેરાગણના મોકળા કેશમાં અટવાય છે-
જનમોજનમની ઝંખનાનો અભિસાર ...
એ અભિસારનો નાયક હું છું,માડી !