મારા ટેરવાંના મોર @ અરવિંદ બારોટ.
**************************
મકાનોના જંગલમાં ખોવાયેલ આકાશનો એક ટૂકડો એટલે હું.
અને તમે-
દરિયાઈ માછલીનો સળવળાટ થઇ
કાગળના ટુકડા ચણતાં દેવપંખી.
અમે ઝંખેલ ગુલમહોરને અડતાં જ
મારા ટેરવાં ના મોરને ગળે કાંચકી બાઝી જાય છે.
તમે આવ્યાં-ની ભ્રમણામાં ઊંબર નાં પોપચાં પાકયાં છે.
હું એને પંપાળું છું તો એને ડંખે છે મારા ટેરવાંના મોર.
સ્મરણોની ભીડમાં કચડાય છે તમારી પાંપણોના બે-ચાર પડછાયા,
એ પડછાયામાં જ તો તમે આ મોરને પાળ્યા હતા !
તમારી આંખોની કીકી સામે ટગર ટગર જોતાં એ એના ટહુકા ભૂલ્યા.
તમે જ એને તમારી આંગળીઓની ભીનાશ પાઈ,
તમે જ એને લીલીછમ્મ ટેકરીઓનો સ્પર્શ આપ્યો,
તમે જ એને ઊડવા આકાશ આપ્યું-તમારા અસ્તિત્વનું,
અને એ જ આકાશનો ખોવાયેલ એક ટૂકડો એટલે હું.
અને તમે,
દરિયાઈ માછલીનો સળવળાટ થઇ
કાગળના ટીકડા ચણતાં દેવપંખી.
No comments:
Post a Comment