ઊજડેલા જીવતરની વેદનાના દુહા @અરવિંદ બારોટ.
*********************************
વાટ વિહામો ના મળ્યો,ના પ્રીતે પોંખાણા,
માનસરોવરના હંસલા...અમે વન વન વીંખાણા.
બોલનારો બોલી ગયો,ઊડી ગયો આકાશ,
કોયલને પનારો પડ્યો,ઘૂવડ સાથે ઘરવાસ.
આંબેથી ઊડ્યા,બાવળ મન બેહે નહીં;
અમે ચંદનવન ચૂક્યા,હવે વન વિહામો નહીં.
લાગલ હત જો લાય,અમે આડા પાડીને ઓલવત;
આ તો સળગી ગર્ય સગા,આજ હડેડયો ડૂંગર હેમીયા !
ભોં બીજી ભાળેલ નહીં,કયો જાવું કિસેં ?
તેં બેહાડ્યા તિંસેં,અમે બેઠા રઈએ બાનરા !
ડૂંગર ઉપર દવ બળે,ખન ખન ઝરે અંગાર ;
જા કી હેડી હલ ગઈ,વા કા બૂરા હવાલ.
*********************************
વાટ વિહામો ના મળ્યો,ના પ્રીતે પોંખાણા,
માનસરોવરના હંસલા...અમે વન વન વીંખાણા.
બોલનારો બોલી ગયો,ઊડી ગયો આકાશ,
કોયલને પનારો પડ્યો,ઘૂવડ સાથે ઘરવાસ.
આંબેથી ઊડ્યા,બાવળ મન બેહે નહીં;
અમે ચંદનવન ચૂક્યા,હવે વન વિહામો નહીં.
લાગલ હત જો લાય,અમે આડા પાડીને ઓલવત;
આ તો સળગી ગર્ય સગા,આજ હડેડયો ડૂંગર હેમીયા !
ભોં બીજી ભાળેલ નહીં,કયો જાવું કિસેં ?
તેં બેહાડ્યા તિંસેં,અમે બેઠા રઈએ બાનરા !
ડૂંગર ઉપર દવ બળે,ખન ખન ઝરે અંગાર ;
જા કી હેડી હલ ગઈ,વા કા બૂરા હવાલ.
No comments:
Post a Comment